Lees het verhaal van Cinderella

Toen ik begon met fotograferen wist ik nog niet zo veel, tja logisch eigenlijk. Ik ben een opleiding gaan volgen maar toen schoot het eigenlijk nog niet zo heel veel op. Ik ben iemand die dingen echt in de praktijk moet uitvoeren, dingen doen, ervaren want zo leer ik het snelst.
In die periode waren de workshops ook wat meer in opkomst dus het leek mij een heel goed idee om mij hier wat meer in te gaan verdiepen. Ik woon in Frankrijk en hier werden er verschillende voorgesteld dus ik mailde naar wat goede fotografen voor meer informatie over workshops en of ik mee mocht doen met hun workshops…
Maar dacht je dat ik antwoord kreeg? Nou... echt serieus waren ze blijkbaar niet want ik kreeg gewoon geen antwoord. 
Toen zag ik ineens een workshop die gehouden werd in het zuiden van Frankrijk met allemaal Nederlandse fotografen. SUPER TOF en ik was meteen enthousiast! Ik heb mij daar voor in geschreven en daar heb ik geen moment spijt van gehad. Wat een fijne dagen en ik heb er echt erg veel van opgestoken. Veel inspiratie gekregen, hoofd vol ideeën en een overdosis motivatie om “beter" te worden.
Maar wat helemaal leuk is, is dat ik er ontzettend fijne contacten aan over heb gehouden. Met een klein groepje hebben we zo'n hechte band gekregen, we sparren nog steeds samen over fotografie, over waar we tegen aan lopen en delen alles wat ons dwars zit. Dit is zo enorm fijn. Fotograferen is best een eenzaam beroep. Het meeste moet je toch echt allemaal alleen doen. Alleen beslissingen nemen en zorgen dat je het perfecte product aflevert. Soms is het zo fijn om even wat te delen met mensen die ook in het vak zitten.
1 keer pet jaar spreken we af bij mij in Frankrijk en maken we er een paar hele leuke dagen van.  Lekker onder elkaar, samen shooten, ideeën uitwisselen.. heerlijk met mensen die allemaal op de één lijn zitten. Thuis of bij vriendinnen is het toch gewoon anders als je constant over je fotografie zit te praten (die worden dan ook een beetje gek van mij). Dus ik geniet enorm van deze momenten.

Verder heb ik hier en daar nog een aantal workshops gevolgd en heb gemerkt dat ik echt beter ben geworden.
Daarna moet je het zelf doen, dus ik ben begonnen om wat shoots te organiseren, om zelf ervaring op te kunnen doen en ook vooral te experimenteren en mijn eigen stijl te creëren.
Zo leer je ook het beste van je eigen fouten en zo durfde ik na een tijdje al aardig wat betaalde shoots en ook bruiloften aan te nemen. Een verantwoordelijkheidsgevoel heb ik altijd al gehad, dus dat was voor mij geen probleem en ik wist dat ik het kon.
Een bruiloft is natuurlijk niet niks en echt heel belangrijk. Die dag moet je echt wel serieus te werk gaan.
Een wereld ging voor mij open want " jaaaaaaa"  bruiloften op de foto zetten is echt heerlijk om te doen.
Gezellige momenten vol emoties die ik mag vastleggen. Prachtige foto’s maken en mensen er op hun best en vol in de lach schietend opzetten daar krijg je toch zelf ook een lach van.
Zodoende werk ik nu door heel Frankrijk en soms in het buitenland en kom ik op de meest unieke en bijzondere plekjes.
Vanuit mijn woonplaats moet ik soms uren rijden (dat is echt heel anders dan hoe het in Nederland gaat). Maar dat is niet erg. Ik geniet er van en soms zit ik echt in de middel of nowhere.. maar geloof mij, dat is echt geweldig.
Dankzij mij keuze om fotograaf te worden, workshops te volgen heb ik mijn droom waar kunnen maken. Een droom waar ik iedere dag weer zoveel energie van krijg. En dat gun ik jullie ook!
​